Η Ν.Δ. ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανήγαγε σε υψηλή τέχνη την πλειοδοσία σε υποσχέσεις. Λίγο πριν από τις εκλογές του 2004 κατάφερε να υποσχεθεί σε όλους τους Ελληνες και σε όλες ανεξαιρέτως τις κοινωνικές κατηγορίες κάθε τι που μπορούσε να εφευρεθεί από την πολιτική πανουργία.
Η δικαιολογία έφερε το όνομα απογραφή.
*Ο Κ. Καραμανλής και το οικονομικό επιτελείο του έπρεπε να δείξουν στους πολίτες ότι ξαφνιάστηκαν γιατί δεν υπολόγισαν ότι το ΠΑΣΟΚ θα είχε αφήσει ένα καταχρεωμένο κράτος. Αρα, δείχνοντας τα άδεια ταμεία του Δημοσίου μπορούσαν να δικαιολογηθούν γιατί δεν θα ήταν συνεπείς με τις υποσχέσεις τους.
Το θεάρεστο όμως έργο της απογραφής περιελάμβανε λογιστικές αλχημείες και διαστρέβλωση των στοιχείων της οικονομικής πραγματικότητας που παρέδωσε το ΠΑΣΟΚ, ώστε να κατανοήσουν γρηγορότερα οι έκπληκτοι Ελληνες γιατί δεν θα πάρουν τίποτα από το ταμείο. Εξαπάτηση δηλαδή κατ’ εξακολούθηση και προεκλογικά και μετεκλογικά, σε σημείο που να φαντάζει δικαιωμένη η προπαγανδιστική αρχή ότι τα μεγάλα ψέματα ξεγελούν περισσότερο από τα μικρά.
*Με την απογραφή η κυβέρνηση επιχείρησε να δυσφημήσει τον πολιτικό της αντίπαλο, το ΠΑΣΟΚ, αλλά δυστυχώς κατάφερε τελικώς να δυσφημίσει τη χώρα διεθνώς. Ο Αντλάι Στίβενσον είχε απόλυτο δίκαιο: «Αυτός που πετάει λάσπη συνήθως χάνει έδαφος».
Μετά την πρώτη θεομηνία της απογραφής ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση αποφάσισαν να βρουν μια ιδεολογική ομπρέλα για να σκεπάσουν όσα επρόκειτο στη συνέχεια να πράξουν.
Αποφάσισαν να βρουν μια λέξη-κλειδί με την οποία να ερμηνεύουν και να φωτίζουν κάθε πολιτική τους απόφαση και πράξη. Κατέφυγαν στον όρο «μεταρρύθμιση». Αλλά τη «μεταρρύθμιση» την επέλεξαν απλώς για να τη χρησιμοποιήσουν και όχι γιατί είχαν κατά νου να κάνουν το ελάχιστο που θα είχε μεταρρυθμιστική χροιά.
*Γιατί τι είναι μεταρρύθμιση; Μεταρρύθμιση είναι η αλλαγή μιας κατάστασης ή ενός συστήματος προς το καλύτερο. Τι όμως καλύτερο αισθάνονται οι Ελληνες ότι έχει συμβεί στη ζωή τους μετά το Μάρτιο του 2004; Θα περίμενε κανείς ότι οι έλληνες πολίτες θα καταλάβαιναν ότι κάτι αλλάζει στον αέρα, αφού εισέπνευσαν τόσες σταθερές δόσεις «μεταρρύθμισης». Κάτι τέτοιο όμως δεν επιβεβαιώνεται από τα στοιχεία του ευρωβαρόμετρου. Οι Ελληνες είναι από τους πιο απαισιόδοξους στην Ευρώπη για την πορεία της οικονομίας και της αγοράς εργασίας, φαίνεται δε να μην αντιλαμβάνονται ποιες είναι οι μεταρρυθμίσεις και οι αλλαγές που τους προσφέρει ο Κ. Καραμανλής.
*Την προπαγάνδα της για τις δήθεν μεταρρυθμίσεις η Ν.Δ. προσπάθησε να την ενισχύσει με τη χρήση μιας επίπλαστης προοδευτικής ρητορείας.
Υπέκλεψε ιδεολογικούς και προγραμματικούς όρους της Κεντροαριστεράς και τους ενέταξε στο παραδοσιακό της λεξιλόγιο. Επιχείρησε δηλαδή μια συστηματική αντιποίηση ιδεολογίας.
Το θέατρο του κ. πρωθυπουργού δεν άργησε να αποκαλυφθεί. Διότι δεν μπορείς ατιμώρητος να διακηρύσσεις όλα αυτά τα προοδευτικά, την ώρα που η κυβέρνηση μειώνει τις δαπάνες για την Παιδεία, υποχρηματοδοτεί την Υγεία και την Πρόνοια μέχρι διαλύσεως και αυξάνει συνεχώς τους πιο άδικους φόρους, δηλαδή τους έμμεσους φόρους.
*Δεν μπορείς να χρησιμοποιείς ιδέες και προγράμματα που ποτέ δεν ανήκαν στην παράδοση και την ηθική του κόμματός σου, χωρίς να γίνεις καταγέλαστος. Η υποκρισία της Ν.Δ. να υποδυθεί το ρόλο της προοδευτικής θεραπαινίδας του λαού αποκαλύφθηκε ήδη, επιβεβαιώνοντας με απόλυτο τρόπο το διαχρονικό αξίωμα του Ντισραέλι:
«Μια συντηρητική κυβέρνηση είναι οργανωμένη υποκρισία». Αυτή είναι η Ν.Δ.! Οργανωμένη υποκρισία!
*Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει ότι, παρά την κατάρρευση όλων των μύθων που καλλιέργησε η Ν.Δ., παραμένει τουλάχιστον ισχυρή η υπόσχεσή της να αγωνιστεί για την ηθική και τη διαφάνεια στη δημόσια ζωή.
Η σύντομη κυβερνητική θητεία της δεν επιβεβαιώνει ούτε αυτό. Τα τρίγωνα των «κουμπάρων» αποδείχτηκαν ισχυρότερα της τετράγωνης ηθικής. Η δεξιά του Κυρίου δυστυχώς δεν ευλόγησε την ηθική της νέας διακυβέρνησης, δικαιώνοντας όσους υποψιάζονται ότι είναι ευκολότερο να διακηρύσεις τις αρχές σου παρά να ζεις σύμφωνα με αυτές.
*Τι απέμεινε πραγματικά από τα δώρα που προσέφερε η Ν.Δ. εδώ και τρία χρόνια στην ελληνικό λαό;
Απέμεινε μόνον η ακαταμάχητη γοητεία της εξουσίας, η άσβεση δίψα για την άσκηση εξουσίας, η χρήση όλων των μέσων για τη διατήρηση της εξουσίας.
Είναι τόσο προκλητικά τα μέσα και οι μηχανισμοί που χρησιμοποιεί η Ν.Δ. για την αναπαραγωγή της στην εξουσία που ξεσηκώνει τη δίκαιη αγανάκτηση του λαϊκού θυμόσοφου: δοκιμάζει τον χαρακτήρα των ανθρώπων δίνοντάς τους εξουσία.
*Ποια θα ήταν η επιτομή της κυβερνητικής πολιτικής; Ποια θα μπορούσε να είναι η σύνοψη των «Απάντων», δηλαδή του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, της Ν.Δ.; Την απάντηση δίνει ο Τζερόμ Τζερόμ: «Είναι καλύτερη πολιτική να λες την αλήθεια. Εκτός φυσικά αν είσαι εκπληκτικά καλός ψεύτης».