Πρέπει να σωθεί η χώρα, μονολογούν οι εφαρμοστές των μνημονιακών πολιτικών. Ασφαλώς! Αλλά, μαζί με τη χώρα, πρέπει να σωθούν και οι πολίτες της. Δεν υπάρχουν ζωντανές πατρίδες με κατεστραμμένους υπηκόους.
Αυτό που τείνει να συντελεστεί με την ασκούμενη οικονομική πολιτική, πολύ πέρα από τις οικονομικές πλευρές του προβλήματος, είναι ένα ανθρώπινο ολοκαύτωμα. Η ανθρωπιστική κρίση ήδη προβάλλει στη στροφή της εθνικής μας ζωής. Η μαζική δημιουργία απεγνωσμένων πολιτών, ανθρώπων που ζουν τον ευτελισμό της ύπαρξης και της αξιοπρέπειάς τους, η εμφάνιση ενός μη καταγεγραμένου αριθμού από ανθρώπινα κουρέλια που δεν υπολογίζουν στην ευλογία της παραμικρής ελπίδας για την επόμενη μέρα, είναι τα στοιχεία της πραγματικής κρίσης με τα οποία αρνούνται να ασχοληθούν οι διαχειριστές του οικονομικού προβλήματος της Ελλάδας.
Κυβερνήτες που «υποφέρουν» στα λόγια με τα πάθη του ελληνικού λαού, αλλά στην πράξη με κυνικό χέρι χαράζουν ανθρώπινα σώματα με το στίγμα της φτώχειας και της ταπείνωσης. Άνθρωποι, που ποτέ τα ματια τους δεν θάμπωσαν με το δάκρυ που δημιουργεί η εξάντληση από τον πόνο του άλλου, υποκρίνονται χυδαία ότι συμπάσχουν με τους πονεμένους, βουτηγμένοι μέσα σε αβυσαλλέα ψέματα ότι η χώρα κινδυνεύει, αν δεν υπακούσουν στις εντολές των δανειστών και ορισμένων ημετέρων ισχυρών του χρήματος.
Η εικόνα που προκύπτει από τα στοιχεία διεθνών, ευρωπαϊκών και εγχώριων οργανισμών είναι αποκαλυπτική. Το 31% των Ελλήνων, δηλαδή 3,5 εκατομμύρια πολίτες, ζουν στο όριο της φτώχειας. Οι μισθοί και οι συντάξεις έχουν χάσει το 50% της αγοραστικής τους δύναμης. Περίπου 500.000 παιδιά κινδυνεύουν από τη φτώχεια. Την ίδια ώρα, ο Υπουργός Παιδείας δίνει επισήμως στον Αρχιεπίσκοπο τα ονόματα 2.000 μαθητών, ώστε η Εκκλησία να αντιμετωπίσει τον υποσιτισμό τους. Η κατάρρευση των νοσοκομείων αποτελεί υγειονομική βόμβα όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρώπη ευρύτερα, ενώ οι λοιμώξεις αυξάνονται με ανησυχητικό ρυθμό, αφού τα νοσοκομεία δεν διαθέτουν τα αναγκαία μέσα. Η ανεργία καταγράφεται ήδη στο 26% και η πρόβλεψη είναι ότι θα υπερβεί το 30% το 2013. Τα ψυχικά νοσήματα αυξάνονται και μαζί τους αυξάνεται η χρήση αντικαταθλιπτικών και των ψυχοφαρμάκων γενικά. Το κοινωνικό κράτος καταρρέει εξαιτίας της υποχρηματοδότησης και μαζί του καταρρέει η ελπίδα πολλών ότι θα μπορούσαν να ζητήσουν καταφύγιο στην κρατικά οργανωμένη κοινωνική αλληλεγγύη.
Η παραπάνω εικόνα είναι η εικόνα μιας αρχόμενης ανθρωπιστικής κρίσης στον τόπο μας, που αν δεν αναχαιτισθεί, θα επιφέρει ανυπολόγιστες ζημίες στη ζωή των Ελλήνων. Τα πράγματα θα είχαν πάρει ήδη ανεξέλεγκτη τροπή, αν δεν υπήρχε στην Ελλάδα ισχυρή η παρουσία της οικογένειας, που θάλπει και στηρίζει τα ασθενέστερα από τα μέλη της.
Την ίδια ώρα που κυβέρνηση και δανειστές στερούν, κάθε μήνα και περισσότερο, πολύτιμα αγαθά από τον Ελληνικό λαό και υποβαθμίζουν τη ζωή του, αμοίβουν πλουσιοπάροχα από εθνικούς πόρους ένα στρατό εκπροσώπων της τρόικας, τεχνικών συμβούλων του κυρίου Ράιχενμπαχ και επιτρόπων που ήδη εγκαταστάθηκαν σε υπουργεία για να ελέγχουν την απόδοσή τους. Οι λιμοκοντόροι των δανειστών αποδέχονται ασμένως παχυλές αμοιβές, πάνω στις πλάτες ενός καθημαγμένου λαού, προκειμένου να επιτελέσουν το υψηλό τους «καθήκον»: να οδηγήσουν οικονομία και πολίτες προς την καταστροφή.
Θα χρειαστεί σθένος για να απαγκιστρωθούμε από το σφαλερό δρόμο που ακολουθούμε, για να ανατρέψουμε την παρούσα κατάσταση πραγμάτων, για να δρομολογήσουμε μια ριζικά διαφορετική λύση για την έξοδο από την κρίση και την αντιμετώπιση της σύγχρονης ελληνικής τραγωδίας. Το σθένος αυτό θα το βρούμε μέσα από τη δημόσια αναγνώριση ότι επιτρέψαμε να συμβούν δύο ακρότητες που διαδέχθηκαν η μία την άλλη: από την καταναλωτική αμεριμνησία στην παραδειγματική τιμωρία μιας εξοντωτικής δημοσιονομικής πειθάρχησης.
Μέχρι να δοθεί η λαϊκή εντολή για την ανατροπή της ασκούμενης καταστροφικής πολιτικής, ας έχουμε στα μάτια μας τη δραματική εικόνα από τη Μεσορόπη Καβάλας, για να οργανώσουμε μιαν εναλλακτική συλλογική προσπάθεια κοινωνικής αλληλεγγύης σε αυτούς που δοκιμάζονται περισσότερο. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αντί να ασκούνται σε ρηχές κοινοβουλευτικές ρητορείες ή σε ασκήσεις επί χάρτου, πρέπει να κάνουν ένα βήμα μπροστά. Μαζί με άλλες πολιτικές κινήσεις και κοινωνικές οργανώσεις πρέπει να διαμορφώσουν σε όλη τη χώρα ένα ευρύ δίκτυο κοινωνικής υποστήριξης και αλληλεγγύης, μέσω του οποίου ο εθελοντισμός θα αναπληρώσει, όσο είναι δυνατό, το ελλείπον κοινωνικό κράτος, δίνοντας ανάσα ζωής σε ερειπωμένες ζωές.
Να θυμούνται όλοι ότι η ταπείνωση της ανθρώπινης ύπαρξης συνοδεύεται συνήθως από εξεγέρσεις. Την εξέγερση που επιβάλλει η ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Χάρης Καστανίδης