ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗ ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ «ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ, ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΧΡΗΣΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΟΥΣΙΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ»

Η Αξιωματική Αντιπολίτευση ισχυρίζεται ότι η αντιμετώπιση όλων αυτών των μορφών εγκληματικής δραστηριότητας σχετίζεται με την αποτελεσματική δράση των αρμοδίων κρατικών υπηρεσιών. Αυτή είναι η τεράστια διαφορά μας. Η Κυβέρνηση παραπλανά τον ελληνικό λαό, στον οποίο απευθυνόμενη του κλείνει τα μάτια, λέγοντας ότι εάν αυξηθούν οι ποινικές κυρώσεις θα λυθεί και το πρόβλημά του, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει είναι ότι η αδράνεια, η διάλυση, η μη ορθή λειτουργία των κρατικών υπηρεσιών δεν οδηγεί στην αντιμετώπιση του εγκλήματος. Η Αξιωματική Αντιπολίτευση λέει το αληθές, η Κυβέρνηση ψεύδεται και παραπλανά.

Από το 2004 υπάρχει μία διαρκώς αυξανόμενη τάση της Κυβέρνησης να υπερποινικοποιεί τη δημόσια δραστηριότητα, την κοινωνική συμπεριφορά και να επαυξάνει τις ποινές. Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον, κύριε Υπουργέ της Δικαιοσύνης, με τις Υπηρεσίες σας να θέσετε σε όσους μπορούν να το ερευνήσουν, το εξής απλό ερώτημα: Από την απιστία περί την Υπηρεσία μέχρι τα εγκλήματα που αφορούν τη γενετήσια ελευθερία, για τα οποία είχαμε αύξηση των ποινικών κυρώσεων, σημειώθηκε μείωση της εγκληματικότητας; Αν από την έρευνά σας αποδειχθεί ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις που κατονόμασα, σ’ αυτή την ευρεία δέσμη αξιόποινων συμπεριφορών, η αύξηση των ποινών οδήγησε σε μείωση της εγκληματικότητας, τότε θα δικαιούσασταν σήμερα να λέτε – θα προσυπέγραφα κι εγώ τη διακήρυξή σας- ότι η αύξηση των ποινών αρκεί για να καταστείλει το κοινό ή το οργανωμένο έγκλημα, τη λαθρομετανάστευση ή τη δράση κουκουλοφόρων.

Και επειδή ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας μας έψεξε διότι μιλήσαμε για διάλυση της Αντιτρομοκρατικής, θα σας δώσω ένα απλό παράδειγμα που κατανοεί –φαντάζομαι- κάθε Έλληνας πολίτης, χωρίς να σχολιάσω την αξία του προσώπου στο οποίο θα αναφερθώ. Είναι πεπραγμένα των δικών σας Κυβερνήσεων, των Υπουργών της ίδιας Κυβέρνησης, της δικής σας Κυβέρνησης.

Προ δύο-τριών ετών στην Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία υπηρετούσε ως Υποδιευθυντής ο σημερινός Διευθυντής και επικεφαλής της Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας. Προ δύο-τριών ετών, επαναλαμβάνω, υπηρετούσε ως Υποδιευθυντής. Ο προηγούμενος Υπουργός Δημόσιας Τάξης έκρινε ότι δεν κάνει καλά τη δουλειά του –εννοώ ο προηγούμενος Υπουργός Δημόσιας Τάξης του κόμματός σας- και τον μετέθεσε στη Νοτιοανατολική Αττική. Ο επόμενος Υπουργός Δημόσιας Τάξης, δηλαδή ο σημερινός, αυτός που χειρίζεται τη δημόσια τάξη, στα πλαίσια του Υπουργείου Εσωτερικών, τον επανέφερε ως Διευθυντή. Θα ήθελα λοιπόν να θέσω το απλό ερώτημα: Η αξιολόγηση ποίου Υπουργού της Νέας Δημοκρατίας ήταν η ορθή; Αυτού που τον έδιωξε ή αυτού που τον επανέφερε; Και επειδή αυτό δεν αφορά άλλη Κυβέρνηση, αλλά αφορά τη δική σας Κυβέρνηση, θέτω το ερώτημα για να κατανοήσουμε με ποια κριτήρια οργανώνονται και δρουν οι Υπηρεσίες .

Κύριε Πρόεδρε, θέλω να πω στον κύριο Υπουργό της Δικαιοσύνης, ότι σ’ αυτή την Αίθουσα υπάρχει μία μικρή ιστορία. Πολλές φορές στις συζητήσεις ποινικών νομοσχεδίων έχω μιλήσει για αντινομίες, δραματικές αντινομίες στις οποίες περιπίπτουν οι συντάκτες των νομοσχεδίων του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Συνήθως στο τέλος της συζήτησης η απάντηση που μου εδίδετο από τους προκατόχους σας Υπουργούς Δικαιοσύνης ήταν: «Μάλλον έχετε δίκιο, κύριε Καστανίδη. Στο επόμενο νομοσχέδιο θα το διορθώσουμε». Συνήθως το επόμενο νομοσχέδιο κάνει χειρότερα τα πράγματα απ’ ό,τι τα προηγούμενα. Σας προειδοποιώ λοιπόν γι’ αυτή τη μικρή ιστορία, γιατί οι αντινομίες του νομοσχεδίου που εσείς συντάξατε με τους συνεργάτες σας είναι επίσης πολλές. Πολύ περισσότερα θα σας πω στη συζήτηση επί των άρθρων.

Ο νομοθέτης δεν μπορεί να επιβάλλει όποτε θέλει όποια ποινή θέλει για οποιαδήποτε πράξη επιλέξει. Στο επίπεδο της συνταγματικής περιωπής έχουν καθιερωθεί θεμελιώδεις αρχές που αποτελούν κριτήριο για την αξιολόγηση κάθε ποινικής ρύθμισης. Για να το κάνω σαφέστερο, κύριε Υπουργέ, το άρθρο 7 του Συντάγματος προβλέπει ότι μία ποινή επιβάλλεται όταν συνδέεται με συγκεκριμένη πράξη. Άρα, ευθέως προκύπτει από τη διάταξη του άρθρου 7 του Συντάγματος ότι και για να επαυξηθεί η ποινή προϋποτίθεται ότι υπάρχει αυξημένο άδικο ή αυξημένη ενοχή. Είναι προφανές ότι δεν μπορείτε να επιβάλλετε αυξημένη ποινή εάν δεν έχουμε αυξημένο άδικο ή αυξημένη ενοχή. 

Αλλά στις προκείμενες περιπτώσεις των πέντε εγκλημάτων που τις προβλέπετε ως διακεκριμένα εγκλήματα, ως επιβαρυντικές περιπτώσεις, υπάρχει αυξημένο άδικο ή αυξημένη ενοχή που να δικαιολογεί, με βάση το άρθρο 7 του Συντάγματος, και την αυξημένη ποινή;
Αυτός που καταστρέφει το αυτοκίνητο, απλά καταστρέφει το αυτοκίνητο. Δεν υπάρχει αυξημένο άδικο, διότι η καταστροφή είναι μία είτε ο δράστης φοράει την κουκούλα είτε δεν φοράει κουκούλα.
Το άδικο είναι δεδομένο! Δεν αλλάζει! Είναι ίδια η απαξία του εγκλήματος όταν τελείται και από αυτόν που αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά του και από αυτόν που δεν αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά του. Υπάρχει αυξημένη ίσως ενοχή; Ούτε κατ’ ανάγκη προκύπτει αυτό. Θα μπορούσατε να μου πείτε ότι η αυξημένη ενοχή προκύπτει, επειδή αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά του.
Σας απαντώ, όπως προσφυώς παρατηρήθηκε από ανθρώπους της ποινικής επιστήμης, ότι η αλλοίωση των χαρακτηριστικών του προσώπου συνιστά στην εσχάτη των περιπτώσεων αυτοϋπόθαλψη, αλλά η αυτοϋπόθαλψη δεν τιμωρείται από το ποινικό μας σύστημα, όπως δεν τιμωρείται και η υπόθαλψη συγγενικών προσώπων. Άρα, δεν υπάρχει ούτε αυξημένο άδικο ούτε αυξημένη ενοχή και δεν δικαιολογείται ούτε η αυξημένη ποινή.

Για να δώσω, κύριε Πρόεδρε, μόνο ένα παράδειγμα των αντινομιών του νομοσχεδίου .
Όταν κάποιος διαπράττει ληστεία, σύμφωνα με τις ρυθμίσεις που εισηγείστε, και έχει αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά του με κουκούλα, το έγκλημα της ληστείας, σύμφωνα με τις ρυθμίσεις σας, επισύρει επαυξημένη ποινή.
Για εξηγήστε μου, λοιπόν, γιατί αυτός ο οποίος τελεί το έγκλημα της απαγωγής –εις δε το έγκλημα της απαγωγής, οι απαγωγείς φορούν πάντα κουκούλα- δεν τιμωρείται με επαυξημένη ποινή; Και γιατί στην αρπαγή ανηλίκου, όπου και πάλι συνήθως οι άρπαγες του ανηλίκου φορούν κουκούλα, δεν προβλέπεται αυξημένη ποινή;

Σεβόμενος το Σύνταγμα και τη βασική αρχή του ποινικού μας συστήματος που είναι η ισορροπία των ποινών, για εξηγήστε μου πώς αντιλαμβάνεστε εσείς ότι ο μεν διαπράττων το αδίκημα της ληστείας, επειδή είναι κουκουλοφόρος, απειλείται με αυξημένη ποινή, αλλά αυτός ο οποίος τελεί απαγωγή ή αρπαγή ανηλίκου, δεν τιμωρείται με αυξημένη ποινή.
Για εξηγήστε μου σας παρακαλώ, με βάση την αρχή της αναλογίας των ποινών, γιατί τιμωρείται με αυξημένες ποινές η μη σκοπούμενη βαριά βλάβη, αλλά η θανατηφόρα βλάβη από τον κουκουλοφόρο δεν επισύρει αυξημένη ποινή.

Κύριε Πρόεδρε, τελειώνω με μία φράση.
Θα το πω διαφορετικά, για να το καταλάβει ο ελληνικός λαός τι κάνετε. Ο κουκουλοφόρος, ο οποίος θα προκαλέσει θανατηφόρα βλάβη, τιμωρείται χωρίς αυξημένη ποινή. Ο κουκουλοφόρος που θα προκαλέσει μη σκοπούμενη βαριά βλάβη, τιμωρείται με αυξημένη ποινή.
Για πείτε μου σε ποιο ποινικό σύστημα της Ευρώπης έχετε διδαχθεί –όχι εσείς προσωπικά, οι συντάκτες του νομοσχεδίου- ότι μπορείτε να νομοθετείτε όπως θέλετε, όποτε θέλετε, να επιβάλετε όποιες ποινές θέλετε, ανατρέποντας βασικές αρχές του ποινικού μας πολιτισμού.
Στη συνέχεια της συζήτησης θα αναφερθώ και στη λαθρεμπορία. Ο κ. Παναγιωτόπουλος έπρεπε να έχει μελετήσει –λυπάμαι που δεν είναι εδώ-…

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Αναστάσιος Νεράντζης): Ολοκληρώστε παρακαλώ, κύριε Καστανίδη.

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Και η δουλεμπορία, αλλά και η διευκόλυνση εισόδου μετανάστη από τρίτη χώρα είναι έγκλημα κατά το 187, όπως προβλέφθηκε με τον ν. 3658. Το επισημαίνω, για να μη λέτε ψέματα συλλήβδην ως Κυβέρνηση ότι μέχρι τώρα ήταν πλημμέλημα κι ότι το μετατρέπετε σε κακούργημα.
Είναι οργανωμένο έγκλημα. Πρόκειται για το άρθρο 187 του Π.Κ υπήχθη το 2008 και το έγκλημα της διευκόλυνσης παρανόμου εισόδου.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Τελειώνω λέγοντας ότι θα σας εξηγήσω ορισμένα πράγματα αύριο και με την εξύβριση.
Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε.