Είναι περίεργη η σχέση των ανθρώπων με την ηθική. Όσο πιο κραυγαλέα κάποιος την διακηρύσσει, τόσο περισσότερες υποψίες γεννά ότι σύντομα θα την καταπατήσει. Η ηθική ως αξίωση για την τήρηση συγκεκριμένων κανόνων στον ιδιωτικό και το δημόσιο βίο συνήθως συνοδεύεται από μια διακριτή αντινομία. Όσο πιο ισχυρή είναι η ηθική δέσμευση ενός προσώπου, τόσο λιγότερες δημόσιες αποδείξεις επικαλείται. Όσο πιο ανίσχυρη είναι η ηθική του δέσμευση, τόσο περισσότερο προστρέχει σε υποκριτικές δημόσιες τελετουργίες.
Το πιο τυπικό παράδειγμα αυτής της αντινομίας αποτελούν οι δεξιοί κυβερνήτες της σήμερον, οι οποίοι διακήρυξαν με τον πιο απόλυτο τρόπο ότι θα συνέδεαν οριστικά την πολιτική με την ηθική. Ως αντιπολιτευόμενοι μάγοι ενέγραψαν στη λίστα των προσόντων τους όλους τους πιθανούς τίτλους των ενάρετων ανθρώπων. Ως κυβερνητικοί αξιωματούχοι κατακρήμνισαν κάθε έννοια ηθικής και αρετής, γράφοντας σε χρόνο ρεκόρ τις διακηρύξεις τους στα παλαιότερα των υποδημάτων τους.
Στην πολιτική η ηθική που ενδιαφέρει δεν είναι μόνον η ατομική πίστη σε ένα σύνολο αξιών και αρχών που παρακινεί σε ορισμένη εξατομικευμένη συμπεριφορά. Ενδιαφέρει κυρίως η ηθική της ευθύνης. Έχει σημασία δηλαδή η ευθύνη που αναλαμβάνει ένα πολιτικό πρόσωπο να ενεργεί και να συμπεριφέρεται με τρόπο που εναρμονίζεται με όσα αποτελούν δημόσια διακήρυξη και δέσμευσή του. Η ηθική της ευθύνης είναι η ηθική της αδιάκοπης επιβεβαίωσης των λόγων, των ιδεών και των υπεσχημένων.
Οι κυβερνητικοί παράγοντες απέδειξαν ήδη ότι, μεταξύ άλλων, στερούνται της ηθικής της ευθύνης. Αντέστρεψαν τις έννοιες των λέξεων και πολέμησαν συνειδητά εναντίον της δικής τους αλήθειας, όπως οι ίδιοι την διαμόρφωσαν στη συνείδηση του κόσμου.
Ο Πρωθυπουργός αυτό το γνωρίζει, για αυτό και αιδημόνως σιωπά. Η σιωπή του είναι αποκαλυπτική της μετακίνησής του σε άλλο στρατόπεδο. Η αλογόμυγα του Σωκράτη αρχίζει να τον ενοχλεί. Μόνο που η ενόχληση και ο ερεθισμός δεν τον ωθεί να ξανασυνδεθεί με τις διακηρύξεις του περί ηθικής, αρετής και σεμνότητας και ύστερα να τις επιβεβαιώσει. Η αλογόμυγα τον εκνευρίζει. Το μόνο που επιθυμεί είναι να απαλλαγεί από τον εφιάλτη των δεσμεύσεων του, να απαλλαγεί από τον μικροδιάβολο που του υπενθυμίζει τους όρκους του.
Η ηθική έχει ήδη μετατραπεί σε αντίπαλό του.