Τον τελευταίο καιρό είδαν το φως της δημοσιότητας δημοσκοπήσεις στις οποίες διαπιστώνεται με σαφή τρόπο η οπισθοχώρηση της κυβέρνησης στο σύνολο των δεικτών που καταγράφουν την κρίση των πολιτών για την εφαρμοζόμενη πολιτική. Ταυτόχρονα είναι σαφές ότι μειώνεται διαρκώς η διαφορά των δυο κομμάτων στην πρόθεση ψήφου.
Πανθομολογούμενη είναι πλέον η ανικανότητα της Κυβέρνησης να διαχειρισθεί τα προβλήματα του ελληνικού λαού.
Την ίδια στιγμή η τρέχουσα πολιτική φιλολογία θέλει το ΠΑΣΟΚ να μη μπορεί να αποκομίσει τα μείζονα κέρδη που του προσφέρει η κυβερνητική ανικανότητα.
Τούτο όμως δεν είναι ακριβές. Μια καλύτερη ανάγνωση των δημοσκοπήσεων δείχνει το πολύ ενδιαφέρον στοιχείο, ότι για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια η εκροή ψηφοφόρων από το ΠΑΣΟΚ προς τη Ν.Δ. είναι σαφώς μικρότερη από την εισροή ψηφοφόρων από τη Ν.Δ. προς το ΠΑΣΟΚ.
Αυτό δεν σημαίνει ότι μας αφήνει απόλυτα ικανοποιημένους ούτε μας εφησυχάζει. Μετά από μία πραγματικά δεινή εκλογική ήττα, από δυσκολίες να υπερβούμε κυβερνητισμούς, αλαζονικούς και ηγεμονικούς εθισμούς, η παρουσία μας πλέον είναι καθημερινή και ουσιαστική. Έχουμε οργανώσει την κοινοβουλευτική μας παρουσία και επιχειρούμε τώρα να συγκροτήσουμε την κοινωνική μας αντιπολίτευση απέναντι στη Ν.Δ.
Στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα και μέχρι το τέλος του Ιουνίου θα τελειώσουμε με τα ζητήματα της οργανωτικής μας ανασυγκρότησης. Ταυτόχρονα έχουμε την υποχρέωση να εξειδικεύσουμε το γενικό πολιτικό πλαίσιο των θέσεων που ψηφίσαμε στο συνέδριό μας. Πρέπει ως το τέλος του ερχόμενου φθινοπώρου να διαμορφώσουμε «προτάσεις εφαρμοσμένης πολιτικής». Το επόμενο διάστημα και όσο θα εντείνεται η φθορά της Ν.Δ. από την τέλεια κυβερνητική της ανικανότητα, θα πρέπει να γίνεται σαφές από το ΠΑΣΟΚ το νέο πρόγραμμα διακυβέρνησης του. Ένα νέο πρόγραμμα που θα πρέπει να οριοθετεί ιδεολογικά και πολιτικά με σαφήνεια το ΠΑΣΟΚ από τη Ν.Δ.
Θα πρέπει να πούμε στον ελληνικό λαό με πολύ καθαρό τρόπο τι εννοούμε ανάπτυξη και ανταγωνιστικότητα με κοινωνική συνοχή. Να καταστήσουμε σαφές τι εννοούμε όταν λέμε ότι απορρίπτουμε τις νεοφιλελεύθερες ιδέες της Νέας Δημοκρατίας που επιβάλουν άγρια λιτότητα, απορρυθμίζουν τις εργασιακές σχέσεις και μετακυλύουν τα βάρη της ανταγωνιστικότητας μόνο στους εργαζομένους. Να προσδιορίσουμε το μοντέλο των μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η οικονομική και κοινωνική ζωή, αξιοποιώντας τις διεθνείς εμπειρίες και προσαρμόζοντας το στις ελληνικές ιδιαιτερότητες. Να ξεφύγουμε από τα στενά πλαίσια της ανάγκης για μακροοικονομική σταθερότητα και να μιλήσουμε για τη νέα αναπτυξιακή ταυτότητα της χώρας, για περιφερειακές πολιτικές, για επενδύσεις στην καινοτομία, στον πολιτισμό, στον τουρισμό.
Όλα αυτά βέβαια προαπαιτούν την οργάνωση ενός ευρύτατου κοινωνικού διαλόγου και την επιδίωξη μέσω αυτού μιας νέας κοινωνικής συμφωνίας. Η κοινωνική διαβούλευση την οποία επαγγελλόμαστε πρέπει να γίνει πράξη από τα μικρά τοπικά προβλήματα μέχρι τις εθνικές πολιτικές. Αυτός είναι ο θεμέλιος λίθος και η βασική προγραμματική αρχή για την εξεύρεση λύσεων.
Με τις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη των πρωτοβάθμιων, των δευτεροβάθμιων και των περιφερειακών μας οργάνων, ολοκληρώνουμε έναν αναγκαίο κύκλο που ανοίξαμε με τον προσυνεδριακό μας διάλογο.
Ανανεώθηκε σε μεγάλο βαθμό το δυναμικό των στελεχών μας και συγκροτήθηκαν τα καθοδηγητικά μας όργανα. Θα πρέπει όμως να ανανεώσουμε ταυτόχρονα και τον τρόπο της κομματικής μας λειτουργίας μακριά από μηχανισμούς, αγκυλώσεις και προσωπικές επιδιώξεις που τόσο μας ταλάνισαν στο παρελθόν. Αν δεν θέσουμε το ατομικό συμφέρον στην υπηρεσία της συλλογικής επιδίωξης το μόνο που θα πετύχουμε είναι να επαναφέρουμε τα ίδια προβλήματα κάτω από νέα σχήματα.
Το ΠΑΣΟΚ είναι βέβαιο πως πέρασε μια περίοδο ανάγκης εσωτερικού διαλόγου, περίσκεψης και προσαρμογής στα νέα δεδομένα που διαμορφώθηκαν μετά την 7η Μαρτίου 2004. Το αναγκαίο μεταβατικό στάδιο το αφήνουμε γοργά πίσω μας. Οι απαντήσεις που περιμένει από εμάς ο πολίτης θα δοθούν γρήγορα και στην ώρα τους. Στις απαιτήσεις που έχει από εμάς ο ελληνικός λαός θα ανταποκριθούμε όπως κάναμε πάντα μέχρι τώρα στην τριαντάχρονη ιστορία μας.