Κύριοι συνάδελφοι,
Ο συζητούμενος προϋπολογισμός είναι ο πρώτος προϋπολογισμός της εξαιρετικά ενδιαφέρουσας για την κυβέρνηση περιόδου 2004-2008. Υπενθυμίζω ότι η κυβέρνηση έχει ορίσει ως πρώτη προτεραιότητά της και κεντρικό προσανατολισμό της γι’ αυτήν την περίοδο να εφαρμόσει πολιτική, η οποία οδηγεί στην αναγκαία οικονομική και κοινωνική σύγκλιση της χώρας με τους μέσους όρους της ζωής των υπολοίπων χωρών της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης. Από την άποψη αυτή είναι προϋπολογισμός ενός έτους βάσης, εκκίνησης της χρονικής περιόδου 2004-2008 και συνεπώς εξαιρετικά σημαντικός γιατί δίνει τις πρώτες εντυπώσεις και καταγράφει ή θα καταγράψει τα πρώτα αποτελέσματα στην προσπάθεια σύγκλισης.
Ο κατατεθείς προϋπολογισμός πρώτα απ’ όλα αντανακλά και ενσωματώνει τις πολιτικές άμεσης οικονομικής στήριξης των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων που ανακοίνωσε ο πρωθυπουργός στις αρχές Σεπτεμβρίου. Θα ήθελα να υπενθυμίσω ορισμένα από τα μέτρα που συμπεριελήφθησαν στη δέσμη των εξαγγελιών του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης:
Αύξηση των αγροτικών συντάξεων κατά 10.000 δραχμές εντός του 2004.
Αύξηση των εξισωτικών αποζημιώσεων στις ορεινές και ημιορεινές περιοχές.
Καταβολή των ασφαλιστικών εισφορών μιας αγρότισσας που γεννάει το δεύτερο παιδί της, για έναν χρόνο. Απαλλαγή όλων των καταστημάτων που βρίσκονται σε κοινότητες μέχρι χίλιους κατοίκους από οποιαδήποτε φορολογική υποχρέωση.
Αύξηση 110 εκατομμυρίων ευρώ, για την περίοδο 2004-2008, των ενισχύσεων για τα άτομα με ειδικές ικανότητες. Ενίσχυση από 1.1.2004 των οικογενειών με 1.000 ευρώ, 350.000 χιλιάδες δραχμές περίπου, αν το παιδί τους σπουδάζει σε διαφορετική πόλη από αυτήν που κατοικεί η οικογένειά του.
Δυνατότητα πρόσληψης των ανέργων που είναι καταγεγραμμένοι στον ΟΑΕΔ και επιδοτούνται από αυτόν σε οποιαδήποτε δημόσια ή ιδιωτική επιχείρηση με καταβολή του υπολοίπου για τη συμπλήρωση του μισθού στο σύνολό του. Δηλαδή, ένα τμήμα καταβάλλεται από τον ΟΑΕΔ ως επίδομα ανεργίας και το υπόλοιπο συμπληρώνει για την ολοκλήρωση του μισθού ο εργοδότης, ιδιώτης ή το δημόσιο. Αύξηση κατά 50% της επιδότησης ενοικίου για τους ανέργους.
Ενίσχυση των συντάξεων, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τις συντάξεις του ΙΚΑ. Η κατώτατη σύνταξη του ΙΚΑ μαζί με το ΕΚΑΣ διαμορφώνεται στο ύψος των 188.000 δραχμών. Μέτρα φορολογικής ελάφρυνσης. Υπενθυμίζω, ότι μια οικογένεια με τρία παιδιά έχει αφορολόγητο όριο 20.000 ευρώ. Εάν δε και οι δύο είναι μισθωτοί έχει αφορολόγητο όριο 30.000 ευρώ, δηλαδή περίπου δέκα εκατομμύρια δραχμές.
Τα μέτρα αυτά τα οποία αναφέρω ενδεικτικά, είναι μέτρα ανακούφισης των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων και ισχύουν από 1.1.2004. Υπάρχουν και ορισμένα άλλα τα οποία έχουν τεθεί σε ισχύ μεσούντος του Οκτωβρίου, όπως είναι η μείωση του ειδικού φόρου που πληρώνουν οι αγρότες μας για το πετρέλαιο κίνησης ή οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις για τη λειτουργία τους.
Τα μέτρα αυτά λοιπόν, αποτελούν την πρώτη δέσμη που υλοποιείται εντός του 2004 και κατατείνουν στη σύγκλιση της χώρας μας προς τα οικονομικά και κοινωνικά μεγέθη των υπολοίπων χωρών της Ευρωζώνης.
΄Ενα ερώτημα το οποίο τίθεται είναι γιατί αποφάσισε η κυβέρνηση κατά μήνα Σεπτέμβριο του 2003 και λίγους μήνες πριν από το χρόνο των εκλογών να ανακοινώσει τέτοια μέτρα. Το ερώτημα, το οποίο τίθεται, κυρίως, από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι: «Τώρα ανακάλυψε η κυβέρνηση, ότι μπορεί να χρηματοδοτήσει τις ανάγκες των οικονομικά ασθενέστερων τάξεων; Τώρα ανακάλυψε η κυβέρνηση, ότι πρέπει να επαναπροσεγγίσει τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης;».
Η απάντηση είναι εξαιρετικά απλή, κύριοι συνάδελφοι. Τώρα η κυβέρνηση μπορεί να πει με πολύ μεγάλη ακρίβεια, ποιες είναι οι δεσμεύσεις της. Μπορεί να πει με αίσθημα ευθύνης, όπως πάντοτε το κάνει, γιατί τώρα ενισχύει τις πολιτικές της σύγκλισης, αρχής γενομένης από το 2004. Τώρα είναι σε θέση να δεσμευθεί με απόλυτο και συγκεκριμένο τρόπο. Για την περίοδο 1996-2000 η κυβέρνηση ήταν υποχρεωμένη να καλύψει τα κριτήρια τα οποία θέσπιζαν οι συμφωνίες του Μάαστριχτ, προκειμένου η χώρα να ενταχθεί στην ευρωζώνη.
Αν οι Γερμανοί και οι Γάλλοι είχαν την υποχρέωση να καλύψουν τα κριτήρια των συμφωνιών του Μάαστριχτ τρέχοντας μικρές αποστάσεις, διότι είχαν ήδη πολύ χαμηλό πληθωρισμό, διότι οι μεγάλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως η Γερμανία, η Αγγλία, η Σουηδία ή η Γαλλία δεν είχαν δημόσιο χρέος ή τα ελλείματά τους ήταν πάρα πολύ μικρά, η Ελλάδα αντιθέτως έπρεπε στην ίδια χρονική περίοδο να καταλάβει μεγάλη προσπάθεια έχοντας να διανύσει πολύ μεγαλύτερες αποστάσεις.
Σας θυμίζω τον πολύ υψηλό πληθωρισμό του 1994. Σας θυμίζω ένα δυσθεόρατο ύψος στο δημόσιο χρέος που ανάγκασε τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέα να πει την περίφημη ρήση:» Ή θα το καταπολεμήσουμε ή θα μας καταπιεί». Σας θυμίζω τα μεγάλα ελλείμματα στη διαχείριση της κεντρικής κυβέρνησης, πράγματα που δεν αντιστοιχούσαν στις υποχρεώσεις των άλλων χωρών. Η Ελλάδα λοιπόν έπρεπε να τρέξει, να διανύσει μια μεγάλη απόσταση και να καλύψει τα κριτήρια για την ένταξή της στην ευρωζώνη κάτω από πολύ δυσκολότερες οικονομικά συνθήκες.
Με την προσεκτική καθοδήγηση της κυβέρνησης, με τις θυσίες και με την προσπάθεια την οποία έκανε ο ελληνικός λαός, η Ελλάδα πέτυχε, εντάχθηκε στην Οικονομική και Νομισματική ΄Ενωση αφού προηγουμένως επέδειξε μια θαυμαστή αντοχή και επιμονή στην προσπάθεια. Η κυβέρνηση πέτυχε να νοικοκυρέψει όλα τα μεγέθη της δημόσιας οικονομίας.
Αυτή ήταν η προσπάθεια της περιόδου 1996-2000. Μία περίοδος που σαφέστατα χαρακτηριζόταν από περιοριστικές πολιτικές, διότι η Ελλάδα έπρεπε να πετύχει στο ίδιο χρονικό διάστημα τα ίδια αποτελέσματα με τους ισχυρούς της Ευρώπης αλλά κάτω από δυσμενέστερες οικονομικές συνθήκες.
Μετά το 2000 δημιουργήθηκε η εύλογη προσδοκία σε πολλούς ΄Ελληνες πολίτες ότι, από τη στιγμή που επετεύχθη η ένταξη στην Οικονομική και Νομισματική ΄Ενωση, η κυβέρνηση θα ήταν πιο εύκολο πλέον να προχωρήσει σε γενναίες πολιτικές ενίσχυσης τόσο του εισοδήματος όσο και του κράτους πρόνοιας. Παρότι το έκανε, δεν ήταν ωστόσο τόσο όσο θα μπορούσε να γίνει. Εξηγούμαι και πάλι:
Την περίοδο 2000-2004 η κυβέρνηση έπρεπε να εξασφαλίσει ότι τις δημοσιονομικές επιτυχίες της περιόδου 1996-2000 μπορούσε να τις διατηρήσει, αλλά μέσα σε ένα εξαιρετικά διαφορετικό οικονομικό περιβάλλον. Οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν για τη χώρα εντός της ΟΝΕ, επέβαλαν λιγότερα δημοσιονομικά εργαλεία στην ελληνική κυβέρνηση, άρα περισσότερη προσπάθεια για να εξασφαλίσει ότι θα συντηρηθούν οι επιτυχίες της περιόδου 1996-2000, όταν η χώρα πορευόταν προς την Οικονομική και Νομισματική ΄Ενωση. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα, για να γίνω απολύτως σαφής:
Θα θυμόμαστε ότι το 1998 η κυβέρνηση αποφάσισε, στα πλαίσια της αρχής ότι τα προϊόντα μας πρέπει να γίνουν ανταγωνιστικά, να υποτιμήσει τη δραχμή και το έπραξε. ΄Ηταν ένα μέσο νομισματικής πολιτικής, ένα μέτρο δημοσιονομικής διαχείρισης που το διέθετε την περίοδο 1996-2000 η κυβέρνηση και το χρησιμοποίησε για να ευνοήσει τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας. Αλλά μετά το 2000 και μετά την ένταξη της χώρας στην ευρωζώνη, η ελληνική κυβέρνηση, όπως και κάθε άλλη κυβέρνηση, δεν είχε ανάλογα μέσα, όπως την υποτίμηση του εθνικού νομίσματος. Να γιατί ισχυρίζομαι ότι μέσα σ’ ένα διαφορετικό οικονομικό περιβάλλον έπρεπε να εξασφαλισθούν όσα επιτεύχθηκαν την περίοδο 1996-2000.
Μία υπεύθυνη κυβέρνηση έπρεπε να υποδείξει προς τους πολίτες κατά τη δημόσια πολιτική συζήτηση πώς οι δημοσιονομικές της επιτυχίες θα συνεχισθούν μεταξύ 2000 και 2004. Αφού επετεύχθη και αυτό, η κυβέρνηση μπορούσε πλέον καθώς βάδιζε προς τη λήξη της συνταγματικής προθεσμίας, με περισσότερη ακρίβεια, με μεγαλύτερη άνεση να προσδιορίσει και τα μέτρα της άμεσης οικονομικής υποστήριξης των ασθενέστερων τάξεων – μέτρα δηλαδή που ισχύουν από τις αρχές του επομένου έτους – αλλά και να προσδιορίσει τις δεσμεύσεις της για ολόκληρη την περίοδο 2004-2008 μέσω της Χάρτας Σύγκλισης.
Δεν είναι εύκολο για οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα να αναλαμβάνει δεσμεύσεις όπως εμείς με τη Χάρτα Σύγκλισης. Το ΠΑΣΟΚ, παραδείγματος χάρη, αναλαμβάνει τη δέσμευση το 2008 οι κατώτατες συντάξεις του ΙΚΑ να είναι 700 ευρώ, περίπου δηλαδή 246.000 ελληνικές δραχμές και η κατώτατη σύνταξη του αγρότη να είναι 102.000 δραχμές. Είναι ονομαστικές και συγκεκριμένες δεσμεύσεις που δείχνουν την πλεύση, τα μέτρα, την εσωτερική συνοχή της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης για μια ολόκληρη περίοδο. Δεσμεύσεις που είναι πολύ συγκεκριμένες τώρα και όχι παλαιότερα, για τους λόγους που εξήγησα λίγο πριν.
΄Αρα, η απάντηση στο ερώτημα γιατί τώρα η κυβέρνηση με ακρίβεια δεσμεύεται για το τι θα πράξει το 2004 και την περίοδο 2004-2008, εξηγείται από την υποχρέωσή της να πετύχει το νοικοκύρεμα των δημοσιονομικών μας μεγεθών την περίοδο 1996-2000 και να σταθεροποιήσει τις επιτυχίες της κατά την επόμενη περίοδο 2000-2004, μέσα σε ένα εξαιρετικά διαφορετικό οικονομικό περιβάλλον.
Φανταστείτε ότι μετά το 2000 το Σύμφωνο Σταθερότητας επέβαλε υποχρεώσεις σε κάθε κυβέρνηση πολύ περισσότερες από όσες υπήρχαν πριν. Και αυτό άσχετα από το εάν το Σύμφωνο Σταθερότητας, οι μεγάλες χώρες όπως η Γαλλία και η Γερμανία τον τελευταίο καιρό δείχνουν να μην το υπολογίζουν.
΄Όμως το ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ αναλαμβάνει δεσμεύσεις. Εξηγεί στον ελληνικό λαό τι πρέπει να προσδοκά από αυτό ως κυβέρνηση, όχι μόνο τώρα αλλά και το 2004-2008. Σας θυμίζω ότι όταν ανέλαβε αυτές τις δεσμεύσεις η ελληνική κυβέρνηση υπήρξαν τρεις αντιδράσεις από το εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας. Η πρώτη αντίδραση από τον υπεύθυνο τομεάρχη της Νέας Δημοκρατίας για τα οικονομικά ήταν ότι αυτά τα οποία δίδει η κυβέρνηση είναι ψίχουλα. Η δεύτερη αντίδραση ήταν από τον επίτιμο Πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, σύμφωνα με τον οποίο όσα δίδει η κυβέρνηση είναι πάρα πολλά, ώστε αυτό να συνιστά έγκλημα εις βάρος της ελληνικής οικονομίας. Η τρίτη αντίδραση προήλθε από τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, ο οποίος ισχυρίστηκε ότι ο ίδιος δεν θα το έπραττε ποτέ αυτό, δηλαδή να υποσχεθεί προεκλογικώς στον ελληνικό λαό.
Λίγες ημέρες μετά ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, κατά το καθιερωμένο πρόγραμμα, επεσκέφθη τη Διεθνή ΄Εκθεση της Θεσσαλονίκης. ΄Όταν ερωτήθηκε από δημοσιογράφο «Πείτε μας, κύριε Πρόεδρε, το ΠΑΣΟΚ δεσμεύθηκε να εφαρμόσει συγκεκριμένα μέτρα υπέρ της χώρας και των Ελλήνων πολιτών, εσείς τί θα κάνετε;» απήντησε σεμνυνόμενος: «αφού τα ανακοίνωσε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, εμένα δεν μου αναλογεί άλλο από την υποχρέωση να τα εφαρμόσω και εγώ». Οποιοσδήποτε καλόπιστος πολίτης θα εδικαιούτο να αναρωτηθεί, δηλαδή ο Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, κατά την εκδοχή Αλογοσκούφη, θα δώσει ψίχουλα στον ελληνικό λαό; Δηλαδή η Νέα Δημοκρατία, κατά την εκδοχή του επιτίμου Προέδρου της, θα εγκληματίσει εις βάρος του ελληνικού λαού και της οικονομίας; Η δε, κατά τη δήλωση του ιδίου, πονηρή προεκλογική δέσμευση του ΠΑΣΟΚ δεν ισχύει για τον Αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας;
Το χειρότερο όλων, κύριοι συνάδελφοι, είναι ότι για πρώτη φορά βλέπω κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να διεκδικεί να γίνει κυβέρνηση χωρίς το ίδιο να προτείνει κάτι για τον ελληνικό λαό. Πρώτη φορά στον μεταπολιτευτικό κύκλο της ελληνικής πολιτικής ιστορίας αντιλαμβάνομαι ένα κόμμα να διαχειρίζεται τις προτάσεις του αντιπάλου του, του ΠΑΣΟΚ, να ισχυρίζεται ότι θα τις εφαρμόσει αλλά το ίδιο να μην αναλαμβάνει καμία απολύτως υποχρέωση υπέρ των ασθενέστερων οικονομικά τάξεων ή υπέρ της χώρας, για την εθνική μας πορεία ή για τα κοινωνικά μεγέθη και τη στήριξη του κράτους πρόνοιας.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: ΄Εχετε διαβάσει το πρόγραμμά μας;
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Μακεδονίας – Θράκης): Σας διαβεβαιώνω, κύριε Κεφαλογιάννη ότι το ξέρω καλύτερα από σας. Επειδή με προκαλείτε θα σας πω και ορισμένα παραδείγματα. Εάν ανοίξετε το εισαγωγικό κεφάλαιο του φυλλαδίου της Νέας Δημοκρατίας για τα θέματα της παιδείας θα διαπιστώσετε ότι λέει το εξής εκπληκτικό: «Οι δέσμες μέτρων και οι επιμέρους πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας συντείνουν στον εκδημοκρατισμό του πολίτη». Ο συντάξας είναι ασύντακτος, ενδεχομένως δε και μορφωτικώς ανεπαρκής. Διότι εγώ γνωρίζω ότι εκδημοκρατισμός μπορεί να γίνεται σε συστήματα, σε δομές αλλά πρώτη φορά ακούω ότι το εκπαιδευτικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας μπορεί να εκδημοκρατίσει άνθρωπο.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΡΤΣΑΡΗΣ: ΄Εχετε διαβάσει το δικό σας πρόγραμμα να δείτε τι γράφει;
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Μακεδονίας-Θράκης): Αντιλαμβάνομαι ότι τα ουσιώδη επιχειρήματά σας προκαλούν μια αμηχανία.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ: Τις δημοσκοπήσεις τις έχετε πληροφορηθεί;
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ (Υπουργός Μακεδονίας-Θράκης): Ξέρω, κύριε Κεφαλογιάννη, το στρίβειν δια των δημοσκοπήσεων. Την ουσία της πολιτικής την αρνείσθε, αλλά τις δημοσκοπήσεις τις επικαλείσθε.
Θα ήθελα να σας θυμίσω, για την ιστορία, ότι όλες οι δημοσκοπήσεις ακόμη και οι σφυγμομετρήσεις εξόδου του 1992 έδειχναν ότι ο κ. Μέητζορ χάνει. Μιλάω για ομοϊδεάτη σας και παρ’ όλα αυτά κέρδισε. Συνεπώς, μη δίνετε τόσο μεγάλη σημασία στις δημοσκοπήσεις. Θα σας παρακαλέσω, να θυμηθείτε και το παράδειγμα των εκλογών του Απριλίου του 2000.
Κύριε Κεφαλογιάννη, αντιλαμβάνομαι ότι διαθέτετε εξαιρετικά διεισδυτική παρατήρηση και συνεπώς αυτό σας επιτρέπει να κατανοείτε τι λέει ο ομιλών.
Κύριοι, συνάδελφοι, επειδή ο χρόνος τρέχει θα πρέπει να δώσω και δύο απαντήσεις για ένα μεγάλο θέμα. Ερωτάται τι θα συμβεί, όταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες τελειώσουν. Μήπως αυτό θα έχει επίπτωση στις συνολικές συνθήκες οικονομικής ανάπτυξης στον τόπο;
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι έχουν τη δική τους συμμετοχή στους ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. ΄Όμως είμαι απολύτως βέβαιος ότι δεν θα δημιουργηθούν συνθήκες επιβράδυνσης της οικονομικής ανάπτυξης, όταν με το καλό περαιωθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, για τους εξής δύο λόγους: Ο πρώτος είναι ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες χρηματοδοτούνται αποκλειστικώς από κρατικούς πόρους και όλοι σας γνωρίζετε ότι στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων υπάρχουν δύο Ολυμπιάδες, οι οποίες διεξήχθησαν με στήριξη και χρηματοδότηση μόνο του κράτους. Παλαιότερα οι Ολυμπιακοί Αγώνες στη Μόσχα, σε διαφορετικές εποχές βέβαια και αυτοί τώρα το 2004 στην Αθήνα, που θα πραγματοποιηθούν με κρατική χρηματοδότηση.
΄Αρα έχουμε μία υψηλή δέσμευση εθνικών πόρων για τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων. Φαντασθείτε – και αυτό ας το αντιληφθεί και ο ΄Ελληνας πολίτης – ότι θα αποδεσμεύονται πλείονες πόροι εθνικοί, μετά τη λήξη της Ολυμπιάδας, που θα διατεθούν σε άλλους τομείς της ανάπτυξης, απελευθερωμένοι πόροι που θα ενισχύσουν και θα συντηρήσουν το 4,2%, όπως προβλέπει και η EUROSTAT και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, του ρυθμού ανάπτυξης για το 2004 και αργότερα.
Επίσης θα πρέπει να συγκρατήσετε ότι η Ελλάδα διεκδικεί ήδη ένα δεύτερο παγκόσμιο γεγονός. Το Υπουργείο Μακεδονίας – Θράκης είναι επικεφαλής σε αυτή τη διεκδίκηση και η Θεσσαλονίκη διεκδικεί χάριν της χώρας ένα δεύτερο παγκόσμιο γεγονός. Το Δεκέμβριο του 2004 θα ληφθεί σημαντική απόφαση για το ποιος θα διοργανώσει την Παγκόσμια ΄Εκθεση του 2008. Πρέπει να ξέρετε ότι οι Παγκόσμιες Εκθέσεις, είτε οι καταχωρημένες είτε οι αναγνωρισμένες, είναι πολύ μεγάλα διεθνή εμπορικά, επιχειρηματικά και οικονομικά γεγονότα. Αν η Θεσσαλονίκη, που έκανε μία εξαιρετική παρουσίαση της υποψηφιότητάς της πριν από λίγες ημέρες στο Παρίσι και έχει ήδη τις περισσότερες πιθανότητες να επιτύχει, κερδίσει το Δεκέμβριο του 2004 τη διοργάνωση της Παγκόσμιας ΄Εκθεσης του 2008, τότε ένα δεύτερο παγκόσμιο γεγονός μεγάλης κλίμακας, εξαιρετικού οικονομικού, εμπορικού και επιχειρηματικού ενδιαφέροντος θα συντελεσθεί στον τόπο μας και θα αποτελέσει έναν δεύτερο μοχλό ανάπτυξης. ΄Ολες οι συνθήκες ανάπτυξης που τα ολυμπιακά έργα διαμόρφωσαν, μπορούν να μεταφερθούν σε άλλη περιοχή της χώρας, αλλά χάριν της χώρας.
Με αυτή την έννοια, η διεκδίκηση της Παγκόσμιας ΄Εκθεσης του 2008 δεν πρέπει να είναι μόνο διεκδίκηση της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας, ούτε ενδιαφέρον μόνο του Υπουργείου Μακεδονίας – Θράκης ή της κυβέρνησης, πρέπει να είναι του συνόλου του πολιτικού κόσμου, του συνόλου των Ελλήνων πολιτών, όπως και του συνόλου των παραγωγικών και θεσμικών εκπροσωπήσεων της χώρας μας. ΄Ετσι μόνον κερδίζουμε μια δεύτερη παγκόσμια ευκαιρία που θα χρησιμεύσει ως μοχλός ανάπτυξης για όλη τη χώρα.
Eυχαριστώ.