Η αναμενόμενη επέμβαση των ΗΠΑ στο ΙΡΑΚ αναδεικνύει δύο σοβαρά πολιτικοστρατηγικά ζητήματα που σημαδεύουν ήδη τον κόσμό μας .
Το πρώτο, είναι η στρατηγική του προληπτικού και μονομερούς χτυπήματος που εγκαινιάζουν μ΄ αυτό τον τρόπο οι ΗΠΑ. Στρατηγική την οποία δικαιώνουν στο όνομα της πρόληψης τρομοκρατικών ενεργειών και η οποία βρίσκει έρεισμα στο εσωτερικό της ιδιαίτερα μετά το χτύπημα της 11ης Σεπτεμβρίου. Στην ουσία όμως επιδιώκουν απόλυτο έλεγχο μιας κρίσιμης ενεργειακά περιοχής, καθώς και την αναδιανομή των συμβολαίων σε βάρος των ευρωπαϊκών και υπέρ των αμερικανικών εταιρειών πετρελαιοειδών.
Το δεύτερο κρίσιμο πολιτικό ζήτημα είναι η αδυναμία της Ευρώπης να αντιτάξει μια ενιαία στρατηγική απέναντι στις ΗΠΑ. Η ανταρσία των «οκτώ» αναδεικνύει ανάγλυφα την ανάγκη να υπάρχει μαζί με την κοινή νομισματική και οικονομική πολιτική και ενιαία κοινωνικά και πολιτικά Ευρώπη. Απαιτείται δηλαδή η συγκρότηση εκείνων των θεσμών που θα καθιστούσαν ικανή μια κοινή εξωτερική και αμυντική πολιτική. Της μόνης ικανής να αντιτάξει μια άλλη γεωστρατηγική δύναμη απέναντι στη μοναδική και ως εκ τούτου ανεξέλεγκτη πολιτική των ΗΠΑ.
Τούτη την ώρα θα πρέπει κανείς να εργασθεί στο μέτρο του δυνατού – και η ελληνική κυβέρνηση το κάνει ως προεδρεύουσα της Ε.Ε – για την αποτροπή ενός πολέμου που μόνο δεινά θα φέρει σε βάρος της παγκόσμιας ειρήνης αλλά και της διεθνούς οικονομίας.
Φεβρουάριος 2003