Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τήρησε για μια ακόμη φορά φέτος η Νέα Δημοκρατία την παράδοση και διακήρυξε το τέλος της ελληνικής οικονομίας. Δυστυχώς για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης κι ευτυχώς για τον ελληνικό λαό η πραγματικότητα είναι πολύ περισσότερο ευφάνταστη και ευρηματική, θα πρόσθετα δε και παιγνιώδης, εν σχέσει με την καταθλιπτική μονοτονία που διακρίνει τα επιχειρήματα και τον πολιτικό λόγο της Νέας Δημοκρατίας. Σας θυμίζω ότι όλες αυτές τις ημέρες συζήτησης του προϋπολογισμού οι συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας συνόδευσαν την κριτική τους για τον ελληνικό προϋπολογισμό του 2003 με σειρά επιθετικών χαρακτηρισμών, των οποίων το πρώτο συνθετικό ήταν πάντοτε το αντιαναπτυξιακός, αντικοινωνικός, αναποτελεσματικός, αντιπαραγωγικός.
Το ερώτημα είναι αν αυτά τα οποία αποδίδει ως επιθετικό χαρακτηρισμό στον προϋπολογισμό ανταποκρίνονται στη γνώση που έχει ο πολίτης και στην αντίληψή του για τα οικονομικά μας πράγματα. Γι’ αυτό ακριβώς, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα χρησιμοποιήσω μερικές απλές αλήθειες που αντιστοιχούν στη συνείδηση των πολιτών αυτής της χώρας και κυρίως στηρίζονται οι απλές αυτές αλήθειες στην κοινή λογική.
Η χώρα μας εντάχθηκε στην Οικονομική και Νομισματική ΄Ενωση, εντάχθηκε στην ευρωζώνη. Το ερώτημα είναι πώς. Τι ακριβώς συνειδητοποιεί ο ελληνικός λαός; Προφανώς εντάχθηκε επειδή πέτυχε ορισμένα οικονομικά μεγέθη από αυτά που, τουλάχιστον σύμφωνα με το Μάαστριχτ, συνιστούσαν την υποχρέωσή της. Αν δεν πετύχαινε συγκεκριμένα οικονομικά επιτεύγματα, προφανώς δεν θα συναντούσε τις άλλες χώρες στην ευρωζώνη. Αυτό το κατανοεί ο ελληνικός λαός. Αλλά θα μπορούσε να πετύχει τέτοιου είδους επιτεύγματα αν επιβεβαιωνόταν η από καιρού διακηρυχθείσα σοφία της Νέας Δημοκρατίας ότι οι κατά καιρούς συζητηθέντες και ψηφισθέντες προϋπολογισμοί ήταν όπως ο σημερινός που κατηγορεί;
Υπάρχει και μια άλλη πιθανή υπόθεση που μπορεί να κάνει κανείς, ότι ίσως κάποιοι στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ανά την Ευρώπη μας χαρίστηκαν ως χώρα και μας έβαλαν έτσι, χωρίς οικονομικά επιτεύγματα στην Οικονομική ΄Ενωση. Φαντάζεστε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι θα μπορούσε να υπάρξει έστω ένας Ευρωπαίος που θα μπορούσε να συνωμοτήσει σε βάρος των αρχών του Μάαστριχτ και των αρχών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας για να ευνοήσει και να χαριστεί στη ζαβολιάρα Ελλάδα;
Εσχάτως η απάντηση που δίνει η Νέα Δημοκρατία είναι ότι ίσως να μη μας χαρίστηκαν, όμως επλανήθη από τα τεχνάσματά μας η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Και ισχυρίζονται ότι αυτό μας το υπέδειξε η ίδια η EUROSTAT μετά τη συνεργασία που είχε με την ελληνική κυβέρνηση και τη λογιστική αναταξινόμηση δύο μεγεθών.
Θα ακούσατε αυτές τις μέρες τον χείμαρρο των διαφόρων κατηγοριών γι’ αυτά που υπέδειξε η EUROSTAT προς την ελληνική κυβέρνηση: Λογιστικές τακτικές, λογιστικές λαθροχειρίες κ.ο.κ. Και μιλούν έτσι, όσοι μιλούν από τους συναδέλφους της Νέας Δημοκρατίας είτε γιατί δεν γνωρίζουν είτε γιατί ενσυνειδήτως κακοποιούν την αλήθεια.
Τι ακριβώς συνέβη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Εδώ και πολλά χρόνια η EUROSTAT συνεργάζεται με το σύνολο των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, προκειμένου να προσδιοριστούν ενιαία κριτήρια σύμφωνα με τα οποία θα υπολογίζονται ορισμένα κρίσιμα μεγέθη, όπως το δημόσιο χρέος, τα ελλείμματα των γενικών Κυβερνήσεων, ο πληθωρισμός. Υπήρξε σταθερή συνεργασία όλα αυτά τα χρόνια της EUROSTAT με τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις προκειμένου να θεσπιστούν ενιαίοι κανόνες, ενιαίοι δείκτες με τους οποίους υπολογίζονται κρίσιμα δημοσιονομικά μεγέθη για κάθε χώρα. Άλλες χώρες αναταξινόμησαν λογιστικά μεγέθη πολύ περισσότερα από τα δύο που αναταξινόμησε η Ελλάδα.
Ποια είναι λοιπόν η λογιστική αναταξινόμηση μετά τη Συμφωνία EUROSTAT- Ελληνικής Κυβέρνησης; Πρώτον, οι κεφαλαιακές μεταβιβάσεις, δηλαδή τα ποσά που δίνει το ελληνικό δημόσιο στις ΔΕΚΟ όταν πρόκειται να κάνουν αύξηση του μετοχικού τους κεφαλαίου και δεύτερον, οι καταπτώσεις των εγγυήσεων, δηλαδή τα ποσά που δίνει το ελληνικό δημόσιο όταν εξυπηρετούνται τα δάνεια των ΔΕΚΟ, αντί να υπολογίζονται μόνο στο δημόσιο χρέος, υπολογίζονται στο έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης.
Το ερώτημα είναι, εάν μετά από αυτές τις λογιστικές αναταξινομήσεις, βλάφτηκε η πραγματική εικόνα της χώρας, αλλοιώθηκαν οι πραγματικές της επιδόσεις; Η απάντηση, λοιπόν, είναι το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης θα είναι για το 2002 μείον 1,1% και για το 2003 μείον 0,9%, δηλαδή μακράν του 3% ελλείμματος, που έχουν χώρες όπως η Γερμανία, η Πορτογαλία, όπως η Γαλλία, μακράν του 3% που απαιτεί το Σύμφωνο Σταθερότητας.
΄Ακουσα επίσης να ισχυρίζονται αρκετοί εκ των αγορητών της Νέας Δημοκρατίας ότι ελλείπει το στοιχείο της κοινωνικής δικαιοσύνης και από αυτόν τον προϋπολογισμό. Αναγιγνώσκοντες δε μάλιστα τους αριθμούς και τους κωδικούς των Υπουργείων Παιδείας, Υγείας, Πρόνοιας, Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ισχυρίστηκαν ότι οι ονομαστικές αυξήσεις στα κονδύλια είναι πάρα πολύ μικρές. Δεν κατανοήσατε όμως κάτι. Ο δείκτης της κοινωνικής δικαιοσύνης σ’ αυτόν τον προϋπολογισμό δεν καταγράφεται τόσο στα κονδύλια, στους κωδικούς των τριών αυτών Υπουργείων, όσο στη χρηματοδότηση του προϋπολογισμού προς τις φορολογικές ελαφρύνσεις, που θα έχουν συγκεκριμένες κατηγορίες του ελληνικού πληθυσμού, αυτές μάλιστα με τις μεγαλύτερες ανάγκες. Ας μη μας διαφεύγει ότι αυτό που χρηματοδοτεί γενναίως ο προϋπολογισμός, ως δείκτη κοινωνικής δικαιοσύνης, είναι τα φορολογικά μέτρα, η φορολογική ανακούφιση.
΄Ενας μισθωτός ή ένας συνταξιούχος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, που μέχρι τώρα είχε αφορολόγηο όριο 8.400 ευρώ, θα έχει από φέτος 10.000 ευρώ. ΄Ενας μισθωτός με δύο παιδιά θα έχει 12.000 ευρώ αφορολόγητο όριο. Κι αν έχει τρίτο παιδί 20.000 αφορολόγητο όριο, δηλαδή περίπου 7 εκατομμύρια δραχμές. Και αν είναι μια οικογένεια μισθωτών με τρία παιδιά θα έχει 30.000 αφορολόγητο όριο, δηλαδή 10 εκατομμύρια δραχμές. Ουδέποτε μέχρι τώρα ενισχύθηκε τόσο με μέτρα φορολογικής ελάφρυνσης η ελληνική οικογένεια. Σας θυμίζω επίσης ότι καταργείται ο φόρος ιδιοκατοίκησης. Σας θυμίζω, επίσης, ότι όταν πρόκειται εφεξής να μεταβιβαστεί οικογενειακή περιουσία, είτε λόγω κληρονομιάς, είτε λόγω γονικής παροχής, απαλλάσσεται του φόρου μεταβιβάσεως μια οικογένεια. Επί πλέον για μια μικρομεσαία επιχείρηση, που μέχρι σήμερα προκειμένου να μεταβιβαστεί σε γόνο της οικογένεια, έπρεπε να πληρωθεί φόρος μεταβίβασης της τάξεως του 25%, τώρα θα πληρώνεται φόρος από 0,6% έως 12%. Αυτά είναι μέτρα συγκεκριμένα, που στηρίζονται στην αρχή της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ασφαλώς ο προϋπολογισμός θα ψηφιστεί. Τα προβλήματα κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι τελειώνουν ή τελείωσαν. ΄Εχουμε να διανύσουμε ακόμη πολύ μεγάλο δρόμο για την θεραπεία των προβλημάτων στη λειτουργία της διοίκησης, αλλά και της καθημερινής αγωνίας του ΄Ελληνα πολίτη. Η πρόθεσή μας και η οφειλή μας έναντι του ελληνικού λαού είναι να μην παίρνουμε μόνο υψηλούς βαθμούς στα μεγάλα θέματα της εξωτερικής μας πολιτικής. Η υποχρέωσή μας είναι να συγκεντρώσουμε εφεξής την προσοχή μας στην αντιμετώπιση της καθημερινής αγωνίας και των προβλημάτων του ελληνικού λαού. Και είμαι σίγουρος ότι η κυβέρνηση αυτό θα πράξει μέχρι το χρόνο των εκλογών, οπότε όλοι θα κριθούμε και τότε θα αποτιμήσουμε το πώς μας έκρινε ο ελληνικός λαός!
Σας ευχαριστώ.