Η κοινωνική εξέγερση στην Αργεντινή επιβεβαιώνει ότι η παγκοσμιοποίηση δεν μπορεί να είναι το όνειρο των φτωχών ανθρώπων του κόσμου και των λεηλατημένων χωρών του πλανήτη. Κυρίως, μας θυμίζει ότι το φαινόμενο αυτό δεν μπορεί να καθοδηγηθεί από οργανισμούς, όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, του οποίου η πάγια συνταγή είναι «λιτότητα, ακόμη περισσότερη λιτότητα».
Στην περίπτωση της Αργεντινής, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο υπέδειξε στον μισητό Υπουργό Οικονομικών της χώρας αυτής, μέτρα σκληρότερης λιτότητας μέσα σε συνθήκες φτώχειας και δυστυχίας.
Μέχρι στιγμής η παγκοσμιοποίηση αποδεικνύεται έργο αυτών που επιθυμούν την «καλύτερη» κατανομή της φτώχειας και την καλύτερη διαχείριση του αυξανόμενου δικού τους πλούτου.
Καιρός είναι να ανασύρουμε στην επιφάνεια μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα που μας έρχεται από τον Καναδά, σύμφωνα με την οποία θα ήταν χρήσιμο το G8 να αυξηθεί με την συμμετοχή αντιπροσώπων των πιο φτωχών χωρών της γης.
Στόχος της συζήτησης των πλουσιοτέρων με τις φτωχότερες χώρες, θα ήταν η ορθολογικότερη κατανομή του παγκόσμιου πλούτου και η εξάλειψη των αιτίων της δυστυχίας και της φτώχειας που μαστίζει διάφορες περιοχές του πλανήτη μας. Μόνον η καθιέρωση στοιχειωδών κανόνων δικαιοσύνης στις συντεταγμένες όλου του κόσμου μπορεί να εξασφαλίσει την ειρήνη, την διεθνή συνοχή και την ανεμπόδιστη πρόοδο.
Σας στέλνω τις καλύτερες ευχές μου για τα Χριστούγεννα και το Νέο ΄Ετος.
Δεκέμβριος 2001