Η Κυβέρνηση ανακοίνωσε τις τελικές της προτάσεις (14-11-2000) για τη ρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Προηγήθηκαν τρεις περίπου μήνες προβληματικού διαλόγου με τη ΓΣΕΕ και ισχυρής αντίδρασης από τους εργαζομένους. Το ερώτημα είναι εάν τα μέτρα έχουν ορθό κοινωνικό προσανατολισμό και αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ανεργίας. Για να απαντήσουμε σωστά θα ήταν καλό να υπολογίσουμε τα ακόλουθα στοιχεία.
Το ΑΕΠ αυξήθηκε στη χώρα μας πέρυσι με ρυθμό 3,5%, δηλ. 1% παραπάνω από τον μέσο κοινοτικό όρο. Σύμφωνα με το ευρωβαρόμετρο, η κερδοφορία των μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ. Επίσης, μια ομάδα επιχειρηματιών είχε την ευκαιρία να αποκτήσει τεράστια κεφάλαια μέσω του Χρηματιστηρίου. Το λογικό θα ήταν σε αυτές τις συνθήκες να έχουμε μείωση του ποσοστού ανεργίας. Συνέβη το αντίθετο. Την ίδια ώρα οι εργαζόμενοι προέρχονται από μίαν υπερδεκαετή περίοδο δημοσιονομικής πειθαρχίας. Το λογικό, συνεπώς και πάλι, θα ήταν να απευθυνθούμε στο κόσμο των μεγάλων επιχειρήσεων για περαιτέρω προσαρμογή και προσφορά τους στον τομέα της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης. Ποιά αρχή κοινωνικής δικαιοσύνης μας ωθεί να απευθυνθούμε ξανά στον κόσμο της εργασίας με την απαίτηση μεγαλύτερης προσαρμογής και περισσότερων θυσιών;
Νοέμβριος 2000